ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥ
Πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας για την εκλογή αντιπροσώπων στην 84η Γ. Σ. της ΔΟΕ. Αν και η συνεδρίαση ξεκίνησε ομαλά δίχως τις λίστες και τις καταστάσεις ονομάτων που προκαλούσαν εντάσεις και διαμαρτυρίες, η εικόνα που παρουσίαζε η Γ. Σ. ήταν αποκαρδιωτική. Ελάχιστοι ήταν οι παρόντες. Ούτε καν οι υποψήφιοι των παρατάξεων. Τέτοια απαξίωση των συναδέλφων προς το συνδικαλιστικό κίνημα πρωτοφανής και μάλιστα σε εποχές δύσκολες. Κι άλλες χρονιές οι συνάδελφοι δεν παρευρίσκονταν από την αρχή της συνεδρίασης αλλά η φετινή δεν είχε προηγούμενο. Μόλις και μετά βίας είμασταν καμιά δεκαπενταριά συνάδελφοι κι οι περισσότεροι παλιοσειρές, από τους νέους ελάχιστοι έως κανείς.
Αλλά γιατί αυτή η εικόνα; Γιατί οι συνάδελφοι αδιαφορούν; Γιατί δε θέλουν να ακούσουν τις θέσεις και τις απόψεις των παρατάξεων; Μήπως η ευθύνη είναι συλλογική; Έχω αναφέρει και σε παλαιότερα άρθρα μου ότι οι συνδικαλιστές έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη αυτής της κατάστασης. Έχουν κουράσει πλέον. Δεν πείθουν ούτε τους εαυτούς τους. Γνωρίζουν όλοι ότι οι θέσεις τους είναι ανάλογες των κομματικών τους οργάνων, φερέφωνα άλλων. Τρέφουν και τρέφονται από το σύστημα. Κι ας εναντιώνονται και τα βάζουν ενίοτε με το σύστημα. Αρέσκονται να παραμένουν στις φατρίες τους. Κι ας λένε ότι δεν είναι εξαρτημένοι και ότι αποκήρυξαν το κομματικό τους φορέα. Τότε γιατί ρε συνάδελφοι δεν ενώνεστε με τους πραγματικά ( έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ίδιοι ) ανεξάρτητους, δημιουργώντας ένα δυνατό ψηφοδέλτιο υπερκομματικό, αχρωμάτιστο και ολότελα ανεξάρτητο με ένα όνομα κοινής αποδοχής; Γιατί δε δίνετε τη δυνατότητα σε όλους μας να ψηφίζουμε πρόσωπα και όχι πολιτικές; Να ψηφίζουμε πρόσωπα που τους διακρίνει η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η ανιδιοτέλεια και ο καθαρός λόγος; Γιατί λοιπόν; Μήπως έχετε ιδεολογική διαφορά; Μήπως οι ανάγκες μας, τα αιτήματά μας και οι διεκδικήσεις μας για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο έχουν άλλο χρώμα και άλλη θρησκεία;
Α, μια που είπα και για θρησκεία, υπάρχει κι ο αριστερός χώρος (ο ορθόδοξος, ο γνήσιος αριστερός χώρος, όπως οι ίδιοι τον αποκαλούν) που θυμίζει λίγο πολύ θρησκεία. Έχει αλήθειες, αρχές και δόγματα. Οι εραστές του χώρου αυτού είναι ασυμβίβαστοι. Δείχνουν σταθεροί, αταλάντευτοι, περισσότερο ευαισθητοποιημένοι και συνειδητοποιημένοι από πολλούς άλλους. Δεν τους προβληματίζει το σταθερά χαμηλό ποσοστό που παίρνουν πάντα, είτε σε τοπικό είτε σε πανελλαδικό επίπεδο (άλλωστε, θα σου πουν, και στην εκκλησία το ποσοστό των συνειδητοποιημένων και πραγματικών χριστιανών είναι ελάχιστο) Δεν πτοούνται οι συνδικαλιστές και μη από τα όποια αποτελέσματα. Θεωρούν τις απόψεις τους αλάνθαστες. Σε αντίθεση με τους άλλους, αυτοί ισχυρίζονται ότι είναι εξαρτημένοι και ότι έχουν ιδεολογικό μπούσουλα.
Αλλά ποιος είναι αυτός ο ιδεολογικός μπούσουλας που τους εμπνέει και τους καθοδηγεί; Σε ποια χώρα του κόσμου εφαρμόστηκε η ιδεολογία της αριστεράς και πέτυχε; Αληθινή κοινοκτημοσύνη, αγαπητοί φίλοι της αριστεράς, υπήρχε και υπάρχει μόνο στη κοινοβιακή μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους (εκτός από τις σκήτες και τα κελιά). Πραγματικός ιδεολογικός μπούσουλας είναι μόνο ο Χριστός και το ευαγγέλιό του. Εκεί που μπορεί να υπάρξει πραγματική και ανιδιοτελής αγάπη, θυσία και διακονία προς τον άλλον, ακόμα και προς τον εχθρό μας, σ’ αυτόν που δε μας αγαπά και δε συμφωνεί απαραίτητα μαζί μας. Εσείς φίλοι αριστεροί αυτόν που δε συμφωνεί μαζί σας, τον θεωρείτε αντίπαλο, αλλόθρησκο, τον έχετε απέναντί σας, αδυνατείτε να τον εντάξετε στην παρέα σας για να συμπορευτεί μαζί σας ή να ενταχθείτε στην παρέα του και να συμπορευτείτε μαζί του. Για του λόγου το αληθές να σας αναφέρω ένα πραγματικό γεγονός που έλαβε χώρα στη Μητρόπολη Δημητριάδος το 1997. Ο τότε μητροπολίτης και μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών μακαριστός Χριστόδουλος κάλεσε κλήρο και λαό να συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία του Βόλου για να διαμαρτυρηθούν για την ψηφιζόμενη συνθήκη Σέγκεν. Την ίδια μέρα και ώρα και στον ίδιο χώρο είχαν αποφασίσει να συγκεντρωθούν και να διαμαρτυρηθούν για τον ίδιο λόγο, ενάντια στη συνθήκη Σέγκεν και οι αριστερές οργανώσεις του νομού, δίχως να γνωρίζουν την ταυτόχρονη απόφαση – πρόσκληση της τοπικής εκκλησίας. Οι δεκάδες αριστεροί με τα πανό και τις κόκκινες σημαίες, μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία εκατοντάδων χριστιανών, κληρικών και λαϊκών, απομακρύνθηκαν από την πλατεία παρά την παράκληση του μητροπολίτη να παραμείνουν και να διαμαρτυρηθούν από κοινού.
Αγαπητοί συνάδελφοι πραγματική δημοκρατική εκλογική διαδικασία (η μοναδική στον κόσμο) που μπορεί να αποτελέσει και πρότυπο σ’ όποιο ενιαίο ψηφοδέλτιο δημιουργήσουμε όλοι μαζί είναι το Συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας (το δημοκρατικότερο στον κόσμο) για τις εκλογές των αρχιερέων και τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, αν και ορισμένοι αρχιερείς δεν στέκονται στο ύψος τους και αρκετές φορές μας πληγώνουν με τα τερτίπια τους, εντούτοις το σύστημα είναι το τελειώτερο. Αν υιοθετηθεί απ’ όλους μας και εφαρμοστεί στο σύλλογό μας θα αποτελέσει την ταφόπλακα των ονείρων των ιθυνόντων στα κέντρα των αποφάσεων που θέλουν να ελέγχουν και να κινούν τα νήματα, να ρυθμίζουν και να μας παίζουν σαν πιόνια στην πολιτική τους σκακιέρα.
Επιτέλους πρέπει να ξυπνήσουμε, να αντιδράσουμε, να αφουγκραστούμε τις ανάγκες της εποχής, τα νέα δεδομένα που επιβάλλονται, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Να καταλάβουμε ότι όλες οι πολιτικοοικονομικές θεωρίες κατέρρευσαν. Στη διεθνή σκηνή δεν υπάρχουν φιλίες και σύμμαχοι. Υπάρχουν συμφέροντα και μόνο συμφέροντα. Κυβερνά το χρήμα (ο μαμωνάς, ο άρχοντας του αιώνος τούτου) και οι δυνάμεις του σκότους που οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση των λαών και στον κοινωνικό μαρασμό.
Κωνσταντίνος Μηνάογλου
Δάσκαλος Δημ. Σχ. Πορταριάς
ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ; – ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΕΡΥΣΙ
24 Ι
ουνίου 2013 Αθήνα, η τρίτη βραδιά της 83ης Γενικής Συνέλευσης της Ομοσπονδίας και είναι πλέον πασιφανές πως η ισορροπία μεταξύ των ”κυβερνητικών” παρατάξεων, της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ έχει αμφισβητηθεί σοβαρά από την μαζική παρουσία των αντιπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, ΠΑΜΕ, ΕΡΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ. Για πρώτη φορά φαίνεται πως υπάρχει σχετική ισορροπία και πως το θέμα της στάσης του συνδικάτου στο ζήτημα της αξιολόγησης δεν θα αποτελέσει μια ”εύκολη” υπόθεση για τις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ. Κατατίθεται το απόγευμα, περί τις 18:00, η πρόταση πως ”όποιο στέλεχος εκπαίδευσης προβεί σε αξιολόγηση, η οποία θα αποβεί μοιραία για συναδέλφους, θα κινείται η δέουσα προβλεπόμενη καταστατική λειτουργία με το ερώτημα της διαγραφής τους από τους τοπικούς συλλόγους”. Δηλαδή, μιας και εκεί αναφερόταν η πρόταση, όποιος διευθυντής ουσιαστικά προέβαινε σε αξιολόγηση η οποία θα οδηγούσε κάποιον συνάδελφο σε πειθαρχικό, απώλεια θέσης, παραπομπή σε άλλες διαδικασίες, θα ενεργοποιούνταν άμεσα η καταστατική πρόβλεψη κάθε συλλόγου (άλλες προβλέπουν να αποφασίζει η Γ.Σ. του τοπικού συλλόγου και άλλες το Δ.Σ. του τοπικού συλλόγου) για τη δυνατότητα διαγραφής του αξιολογητή.
Έγινε πόλεμος μεταξύ των παρατάξεων, μιας και όσο κι αν ήθελαν οι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ να κρυφτούν, δεν τις άφηνε ο καημός, να προστατέψουν τους εν δυνάμει αξιολογητές μας και όχι τους εκπαιδευτικούς θύματα του αξιολογητή και κατ’ επέκταση της κυβερνητικής πολιτικής. Προσέξτε ιδιαίτερα το ”κατ’ επέκταση της κυβερνητικής πολιτικής”, μιας και αφού δεν τιμωρείται ή έστω δεν τίθεται το ερώτημα τιμωρίας του αξιολογητή-θύτη με αποπομπή του από τον τοπικό του σύλλογο, δεν τιμωρείται έμμεσα και ο εμπνευστής της κυβερνητικής αυτής οδηγίας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. που συγκυβερνούσαν.
Γιατί όμως ανησυχούσαν οι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ αφού σύμφωνα με την καταμέτρηση της ψηφοφορίας για εκλογή Δ.Σ. το 2012 είχαν η μεν πρώτη 166 αντιπροσώπους και η δε δεύτερη 139, δηλαδή 305 στο σύνολο, ενώ όλοι οι άλλοι (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΠΑΜΕ, ΕΡΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ) είχαν στο σύνολο 293; Και μάλιστα οι 293 δεν είχαν παρουσιαστεί ως σύνολο ή συνεργαζόμενοι σε καμία περίπτωση, εξαιτίας κυρίως του ΠΑΜΕ και των αγκυλώσεών του. Ανησυχούσαν οι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ διότι ήξεραν, το διαπίστωναν, πως πολλοί αντιπρόσωποί τους δεν είχαν έρθει στην Αθήνα…(δικά σας τα συμπεράσματα), ενώ άλλοι είχαν κανονίσει έξοδο στη νυχτερινή Αθήνα…
Αφού έκαναν κάθε δυνατό κόλπο, ρελάνς, αντιπροτάσεις, προσπάθειες ηρωικής εξόδου κλπ, πάντα οι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ, τελικά υποχρεώθηκαν γύρω στις 23:00 να υποστούν τη βάσανο της ψηφοφορίας. Και Ω ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, έχασαν την ψηφοφορία! Δηλαδή, οι αντιπρόσωποι, μην αναρωτιέστε….και οι εκ της ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ από την ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ…ψήφισαν να μην παραπέμπεται ο Δ/ντής που θα έκανε αξιολόγηση σε βάρος συναδέλφου και αυτή θα απέβαινε μοιραία για το συνάδελφο! Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ (ένας από το Β.Σύλλογο και ένας από το Κ.και Ν.Χαλκιδικής) καθώς και ο γράφων με το ΕΝΙΑΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ψηφίσαμε θετικά την πρόταση που στηρίχθηκε από το σύνολο των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, ΠΑΜΕ, ΕΡΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ.
Γιατί έχουν όλα αυτά σημασία; Γιατί συνάδελφε πρέπει να ξέρεις γιατί ψηφίζεις για να πάνε αντιπρόσωποι στη Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε. Γιατί συνάδελφε πρέπει να γνωρίζεις τι θα κληθούν να αποφασίσουν εκεί, για σένα. Γιατί συνάδελφε οφείλεις να αποφασίσεις ποιούς θα εκλέξεις με κριτήριο την προσωπική σου θέση. Είναι δική σου η ευθύνη να δεις για μια στιγμή τον εαυτό σου εκείνη τη βραδιά να αναλαμβάνει την ευθύνη απέναντι στον εαυτό του και στους συναδέλφους σου και να ψηφίζεις υπέρ του αξιολογητή ή κατά αυτού. Τότε θα είσαι έτοιμος να επιλέξεις στις 4 Ιουνίου για τους αντιπροσώπους σου στην Ομοσπονδία, όταν θα έχεις αποφασίσει τι θα ψήφιζες εσύ στο ερώτημα που σου περιγράφω. Αν ψήφιζες τη θωπεία των αξιολογητών από τους Συλλόγους, μην έχεις αμφιβολία, είτε ΔΑΚΕ είτε ΠΑΣΚ, στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται, ψήφισε κατά συνείδηση. Αν ψήφιζες την παραπομπή των αξιολογητών σε καταστατική διαδικασία με το ερώτημα της διαγραφής τους από τους συλλόγους των ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, σε καλώ να μας στηρίξεις δυνατά, για να ακουστεί η φωνή σου ΤΙΜΙΑ και ΞΕΚΑΘΑΡΑ.
Για την ιστορία…η προσπάθεια διαχείρισης του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. (εκεί είχαν πλειοψηφία οι ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ για να βγάλουν ότι ήθελαν) της απόφασης της πλειοψηφίας των αντιπροσώπων ΕΔΩ, η θέση της ΠΑΣΚ ΕΔΩ και της ΔΑΚΕ ΕΔΩ.
Ουδατζής Νίκος
ΠΕ60 Νηπιαγωγός
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012.
Μια ακόμα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας λαμβάνει χώρα στο Πνευματικό Κέντρο των Ν. Μουδανιών. Μια ακόμα θεατρική παράσταση με ηθοποιούς, κομπάρσους και θεατές. Ένα ακόμα κοστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας. Ένα ακόμα πανηγύρι με οργανοπαίχτες και χορευτές. Άλλωστε όπως έλεγε κι ένα σύνθημα γραμμένο στους τοίχους της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης « Αν τα πανηγύρια άλλαζαν τη ζωή μας θα τα είχαν καταργήσει». Κι έτσι είναι φίλοι μου. Γιατί να καταργήσουμε ένα πανηγύρι όταν αυτό τρέφει και τρέφεται από το σύστημα; Όταν αυτό γίνεται άλλοθι για να εξυπηρετήσει εν γνώσει ή εν αγνοία μας κέντρα άλλων συμφερόντων. Κι αν ακόμα τα είχαν καταργήσει θα είχαμε επινοήσει άλλου είδους πανηγύρια. Όπως κι έγινε. Ελλείψει απαρτίας δηλαδή χορευτών θα παίζουν οι οργανοπαίχτες μόνοι τους. Τρεις θα λαλούν και δυο θα χορεύουν. Αρκεί ν’ ακούγεται το τραγούδι. Αρκεί το παραμύθι να κοιμίζει τα παιδιά, να υπνωτίζει μικρούς και μεγάλους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από το πρωί άρχισαν σιγά σιγά να εμφανίζονται οι πρώτοι συνάδελφοι. Μετά τις πρώτες χειραψίες και τους σύντομους χαιρετισμούς, έπεσαν οι πρώτες υπογραφές. Μαζί με το όνομά τους έγραφαν και ονόματα άλλων συναδέλφων και υπέγραφαν για λογαριασμό τους. Η γνωστή τακτική πολλών συναδέλφων. Η πλαστογραφία σε όλο της το μεγαλείο. Βλέπετε δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Άλλωστε αν άλλαζαν θα άλλαζε ο κόσμος.
Έπειτα το καθιερωμένο καφεδάκι με τη γνωστή παρεούλα. Και κάπου στις δέκα παρά επανέρχονται οι περισσότεροι συνάδελφοι και με τους ήδη υπάρχοντες γίνεται μια απόπειρα για να ξεκινήσει η Συνέλευση. Αλλά πώς να ξεκινήσει αφού δεν υπάρχει απαρτία; Μέσα στην αίθουσα οι συνάδελφοι δεν υπερβαίνουν τους εβδομήντα. Δημιουργείται ένα πηγαδάκι από τους υπεύθυνους των παρατάξεων και αποφασίζουν να προτείνουν δύο και μοναδικές λύσεις. Ή να διαλυθεί η Συνέλευση εις τα ¨ εξ ων συνετέθη¨ ή να συνεχιστεί με την ανοχή του σώματος και την αδυναμία λήψης αποφάσεων αφού δεν υπάρχει ο ελάχιστος αριθμός μελών που απαιτείται για τη λήψη έγκυρων αποφάσεων. Η ψηφοφορία έγινε με την ανάταση των χεριών. Προσωπικά ψήφισα τη διάλυση με την πίστη και την ελπίδα της αναδημιουργίας και της αναγέννησης όπως ο φοίνικας (μυθικό πουλί) αναγεννιέται μέσα από την τέφρα του. Η πλειοψηφία προτίμησε τη συνέχιση των διαδικασιών όπως κι έγινε.
Η Συνέλευση είχε τις γνωστές και μη εξαιρετέες απόψεις των παρατάξεων, όχι για το αν μένουν ή φεύγουν οι αμερικάνικες βάσεις όπως πριν από 25 – 30 χρόνια, αλλά πιο σύγχρονες και επίκαιρες απόψεις για ένα σχολείο του μέλλοντος απαλλαγμένο από τα σημερινά προβλήματά του. Επίσης είχαμε την εμφάνιση ενός ανεξάρτητου υποψηφίου που έδωσε μια νότα αισιοδοξίας παρά τις αμφιλεγόμενες και αμφιταλαντευόμενες απόψεις του.
Οι θέσεις και οι απόψεις των περισσοτέρων επικεντρώθηκαν στα οικονομικά, στις μειώσεις των αποδοχών, στην πλήρη κατάργηση των δώρων, αλλά και στα επικείμενα μέτρα τα οποία επικρίθηκαν ιδιαιτέρως.
Ακούστηκε και για μείωση της ετήσιας συνδρομής μας προς το Σύλλογο καθώς επίσης και για ενιαίο ψηφοδέλτιο. Φαίνεται πως οι συνδικαλιστικοπατέρες του Συλλόγου μας άρχισαν να αντιλαμβάνονται τη δυσχερή οικονομική κατάσταση των συναδέλφων, αλλά και την ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου ψηφοδελτίου, αφού τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα και οσμή.
Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων και των εκθέσεων των προβλημάτων του κλάδου αποκαλύφθηκε και το χρηματικό ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ που δαπανάται κάθε χρόνο για την πραγματοποίηση μιας Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ στην Αθήνα αφού οι εκπρόσωποί μας εκτός από τα επιμίσθια που λαμβάνουν διαμένουν σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία και γευματίζουν σε πανάκριβα εστιατόρια του κέντρου των Αθηνών. ( Δίνε και συ ταλαίπωρε δάσκαλε τον οβολό σου δηλαδή τη συνδρομή σου για το σκοπό αυτό ).
Και μετά από όλες αυτές τις απόψεις τις θέσεις και τις έντονες αντιπαραθέσεις φτάσαμε αισίως στην ώρα της ψηφοφορίας. Εκεί δημιουργήθηκε ένας έντονος διάλογος και προβληματισμός για το αν θα ακολουθηθεί η σειρά καταγραφής των ονομάτων ή θα ψηφίσουν πρώτα αυτοί που παρέμειναν στις θέσεις τους καθ’ όλη τη διάρκεια της Συνέλευσης. Αφού βρέθηκε λύση και ψήφισαν πρώτοι αυτοί που έμειναν ως το τέλος ( δίχως να φύγουν για καφεδάκι ή άλλη δουλειά ) συνεχίστηκε η ψηφοφορία και μέσα σε λίγα λεπτά η αίθουσα γέμισε από τους ψηφοφόρους συναδέλφους.
Όταν τελείωσε η ψηφοφορία, έγινε η καταμέτρηση και η κάλπη ΄΄ ως εγκυμονούσα γυνή ΄΄ έτεξε τη ΔΑΚΕ στην πρώτη θέση με 40 % , την ΠΑΣΚ δεύτερη με 25 % , στην τρίτη θέση τον ανεξάρτητο με 15 % ( και μπράβο του μόνος, άγνωστος και για πρώτη φορά ) και από 10 % οι δύο αριστερές παρατάξεις.
Αλήθεια συνάδελφοι μετά από όλες αυτές τις φωνές και τις διαμαρτυρίες για τις άδικες μειώσεις των αποδοχών μας, για την άδικη κατάργηση των δώρων, για την άδικη και βάναυση επιβολή των φόρων εισοδήματος και ακινήτων, για τα άδικα επικείμενα μέτρα που θα μειώσουν έτι περαιτέρω τις ετήσιες αποδοχές μας καταφέραμε να επιβραβεύσουμε την πολιτική των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, την τριετή πολιτική των μνημονίων και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη σωτηρία δήθεν της πατρίδας.
Πώς αλλιώς μπορεί να εκληφθεί και να ερμηνευτεί το εκλογικό αποτέλεσμα ενός Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ; Ενός Συλλόγου όπου μέλη του είναι άνθρωποι μορφωμένοι με πτυχία και γνώσεις ; Πώς θα το εκλάμβανε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος στο άκουσμα αυτής της είδησης ; Ο μεν Σαμαράς ξεπέρασε κατά πολύ το αποτέλεσμα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών ο δε Βενιζέλος διπλασίασε τα ποσοστά του. Το άθροισμα και των δύο φτάνει το 65 % . Δηλαδή 2 στους 3 δασκάλους της Κεντρικής και Νότιας Χαλκιδικής αναγνωρίζουν, επιδοκιμάζουν, επικροτούν και επιβραβεύουν την προσπάθεια διάσωσης της χώρας με τη λήψη όλο και πιο αυστηρών μέτρων από την εντός και εκτός συνόρων Τρόικα.
Που ’σαι Διογένη με το φαναράκι σου να βρεις έναν άνθρωπο λογικά σκεπτόμενο. Τρελαθήκαμε όλοι. Την προσπάθεια εξαθλίωσης οικονομικά ενός λαού τη βαπτίσαμε ΣΩΤΗΡΙΑ, όπως παλαιότερα το βομβαρδισμό του σερβικού λαού τη βαπτίσανε οι Αμερικάνοι και οι Νατοϊκοί ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ και τους σκοτωμούς άμαχου πληθυσμού και μικρών παιδιών ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ.
Καλά έλεγε ο Μέγα Αντώνιος τον 4ο αιώνα μ. Χ. ‘’ Θα ’ρθει καιρός που όλος ο κόσμος θα τρελαθεί, θα βλέπουν έναν λογικό και θα λένε ΝΑ ΕΝΑΣ ΤΡΕΛΟΣ ‘’ .
Επιτέλους συνάδελφοι πρέπει να το καταλάβουμε. Το παιχνίδι είναι στημένο, Σικέ κατά τη γαλλική έκφραση. Ο στόχος είναι η εξαθλίωση και ο μαρασμός του λαού μας με απώτερο σκοπό την εξαγορά και εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου, καθώς και την πώληση της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου ( λιμάνια, αεροδρόμια, σταθμοί, νησάκια και βραχονησίδες ) έναντι πινακίου φακής. Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία γίνεται προσπάθεια εκκένωσης μικρών παραμεθόριων νήσων με πληθυσμό κάτω των 100 κατοίκων. Δεν είναι τυχαία η δημιουργία ταμείου με την επωνυμία Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ . Όπως αναφέρεται και σε σχετικό άρθρο του καθηγητή του Ε.Μ.Π. Ε. Μπίλλη το εν λόγω Ταμείο διοικείται κατ’ ευθείαν από την Τρόικα και τους διεθνείς δανειστές και αυτό και μόνον αυτό θα αποφασίζει σε ποια τιμή και σε ποιους θα πουλάμε τα ελληνικά λιμάνια, τους δρόμους, τα αεροδρόμια, τις βραχονησίδες και ό,τι άλλο ελληνικό επί γης θαλάσσης και αέρος. Δηλαδή θα μπορεί ο οποιοσδήποτε προτείνεται από το Ταμείο, κράτος ή ιδιώτης, να αγοράζει την Ελλάδα σε όποια μάλιστα τιμή αποφασίζει η Τρόικα και οι δανειστές της Ελλάδος.
Όποιος δεν αντιλαμβάνεται και δεν τα πιστεύει αυτά κοιμάται όρθιος. Και τι κρίμα να ’σαι δάσκαλος και να κοιμάσαι όρθιος αντί να είσαι πρωτοπόρος στους αγώνες και στις επάλξεις της ζωής. Τι κρίμα !!!
Κωνσταντίνος Μηνάογλου
Δάσκαλος Δημ. Σχ. Πορταριάς
Υποβολή απάντησης
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.